{Zamykając usta matka wpatruje się w ciemności. Jej umysł jest pełen obrazów o jej rodzinie. Ona marzy, by pomóc im, by ich utrzymać szczęściem.
- W nocy
- pozwala sobie
Seny te są ciekawe, bo dają jej moc na nowy miesiąc.
Tajemnice snu, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu tajemniczej
W głębi mroku, gdzie gwiazdy znikają i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się magia starożytnych magii.
Promień łamie się na płytkiej _obietnicy_ _widzenia_, a szept wiatru przesyła piosenki.
Wtym_ ciemności,
pod jasnym światłem księżyca, odnajdujemy ją ponownie
W zagaszeniu nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza znika.
Każdy szum, każda melodia, każdą rozmowę znieczuwają w powietrzu.
Wtedy|To jest, kiedy zostajemy wyjawić.
Pola naszymi uczuciami.
To czas, kiedy literatura wzmagają w duchach.
W blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
Matka w półmroku, pełna mocy bohaterskiej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej srebrny włosach tkwią wiry energii, pulsowanie na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest opiekunką, pełna mocy, która może zarówno osaczyć.
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie rozgrzewające - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją szarą energią.
Oto niektóre z jej własności:
- spostrzeżenia
- modlitwa
- moc
Moje mama - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej pokoju. Słońce zamarło za horyzontem, a księżyc rozświetlał jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb ciemnego świata, jej oczy świeciły jak odbite srebra.
- Działała jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna mocy
- Z jej czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny mgła